Geen ontstaan vanuit één punt
Tegenwoordig wordt er – in navolging van een blijkbaar ondoordachte automatische reactie op de ontdekking van het verschijnsel expansie aan het begin van de vorige eeuw – vanuit gegaan dat de ruimte (in feite het heelal) in zeer korte tijd vanuit één punt ontstaan is. Maar het is gebleken dat dit tot zeer grote problemen leidt en het werd dan ook hoog tijd om, uitgaande van de sinds de ontdekking van Hubble bekende expansie van het heelal, eens beter na te denken over de manier waarop de ruimte (en de materie) wél zou kunnen zijn ontstaan. Dat is precies wat ik in het voorgaande heb gedaan.
Een aantal problemen opgelost
Wij weten dat het heelal ca. 14 miljard jaar geleden ontstaan is en dat de ruimte expandeert. De gangbare opvatting over het ontstaan van het heelal en over de hierop volgende expansie heeft tot een aantal problemen geleid, die zich in de hier ontwikkelde theorie niet voordoen.
Er is geen inflatie meer nodig
De opvatting dat het heelal in zeer korte tijd vanuit één punt ontstaan is, leidt tot het ‘horizon probleem’. Hoe is het dan immers mogelijk dat het heelal in alle richtingen en over alle afstanden dezelfde eigenschappen heeft? Om aan dit probleem tegemoet te komen werd de inflatietheorie opgesteld. Volgens deze opvatting heeft het heelal zich zeer kort na het ontstaan in zeer korte tijd en over een enorm gebied uitgebreid. Maar hiervoor is geen enkele verklaring gevonden en het is bovendien volstrekt onduidelijk waarom deze inflatie is gestopt.
In mijn theorie ontstaat het heelal niet in een korte tijd, maar komen de verschillende media over een enorm gebied en gedurende een lange periode intensief met elkaar in contact. Ook wat de aan de grens met het niets verschenen gaten en dus wat het ontstaan van materie betreft is het heelal niet vanuit één punt, maar verspreid over de totale 3-D grensruimte begonnen.
Er is geen ‘gladheid probleem’
Vanuit de ‘big bang’ theorie is het onbegrijpelijk hoe er allerlei structuren, onder andere leidend tot sterrenstelsels, kunnen zijn ontstaan. De resulterende ruimte zou volkomen glad moeten zijn. In mijn theorie zorgen de aan de grens van de gezamenlijke media verschenen gaten (veel kleine, maar ook grote gaten, ver van elkaar of in groepen) ervoor dat er al direct aan het begin van de expansie allerlei structuren ontstonden. Voor de kleine gaten betekende dit een transformatie tot materie, maar ook de grotere gaten bleven bestaan. Mogelijk vormen deze laatste de basis voor de zo genoemde zwarte gaten, die dan al bij het begin van het ontstaan van het heelal in grote getale aanwezig moeten zijn geweest.
Copyright © 2019 Ruimte, Beweging en Tijd: Drs. C.H.J.M. Opmeer